Het is alweer februari. Terwijl ik schrijf, schijnen zonnestralen door het raam en fluiten de vogeltjes buiten alsof ze het voorjaar al verwachten. Ik had verwacht om al eerder een blog te schrijven, maar al mijn schrijfmomentjes zijn vooral naar mijn debuutroman gegaan. Verder heb ik veel liefde en energie in onze verbouwing en mijn gezin gestopt. De afgelopen maanden waren alles behalve saai. Sommige dingen had ik niet verwacht of zien aankomen. Maar het mooie van het onverwachtse is dat het juist vernieuwing, hoop en veerkracht op je levenspad brengt. Ik hoop je weer te mogen inspireren, dus waar wacht je nog op…
Regelmatig krijg ik wel eens de vraag “Hoe lang verwachten jullie nog bezig te zijn?” of “Zijn jullie nu nog aan het verbouwen?” of “PFF, hoe houd je het vol!?”
Ik zeg altijd maar, de één heeft als hobby vissen of een boek lezen. De ander puzzelt of fiets graag. Wij creëren graag en onze “verbouwing” is een soort van uit de hand gelopen hobby. Je kunt het ook zien als ons levenswerk, een droom die we aan het realiseren zijn. Daar staat geen tijd voor. Door soms even te wachten en de tijd voor alles te nemen, kom je denk ik tot de beste ideeën en ontwerpen. Ik ben er sowieso een geduldiger mens door geworden 😉 . In het woord verwachten, zit het woord wachten. We leven in een maatschappij waar wachten bijna niet meer aan de orde is. Alles moet snel en gehaast. Mensen lijken nergens meer tijd voor te hebben en zijn ongeduldiger dan ooit. Wachten kan soms heel nuttig zijn, maar dan zien we pas vaak later op onze weg… Relax, take it easy!
Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.
Deze beroemde uitspraak van Pipi Langkous is zo’n beetje één van onze motto’s geworden. In april 2020 begonnen we met ons projecthome: het (ver) bouwen van ons droomhuis. We hebben eventjes moeten wachten op de bouwvergunningen ( ruim tweeëneenhalf jaar, en dat is nog heel snel, want ik ken mensen die wel zeven jaar hebben moeten wachten op hun bouwvergunning). Het langer wachten kwam mede doordat het gehele bestemmingsplan werd gewijzigd, net nadat wij onze bouwtekeningen hadden ingeleverd. Zo was er bijvoorbeeld ineens besloten dat onze zij-tuin de voortuin moest worden en dat de voortuin de zij-tuin moest worden. Of te wel we moesten de voordeur gaan verplaatsen. Nu is dat op onze locatie mogelijk, maar ik ken genoeg mensen die niet zomaar de voordeur kunnen verplaatsen naar de zijkant van hun huis. Het lange wachten was het waard, want hierdoor kregen we meer mogelijkheden en kansen voor ons nieuwe huis. Op 1 april 2020 pakte dochterlief de sloophamer en kon de verbouwing 2.0 beginnen.
Onverwachts..
Het jaar liep heel anders dan we hadden verwacht. Het dieptepunt was het bijna overlijden van mijn schoonvader. Door een mislukte open hart operatie is de vader van mijn man blind en halfzijdig verlamt geraakt en zal hij menselijk gezien nooit meer beter worden. Daarnaast werden de bouwmaterialen torenhoog en de lockdown was voor mij als zelfstandige ondernemer financieel gezien zwaar. Omdat ik niet kon werken in mijn bedrijf, kon ik mijn energie wel in onze verbouwing stoppen. Wat we zelf kunnen, doen we zelf. We maakten een plan en zijn gewoon begonnen. Zo hebben we in 2020 zelf het sloopwerk gedaan van de carport, de garage en oude fundering. Het grondwerk hebben we uitbesteed, maar de nieuwe fundering hebben we zelf gemaakt. Verder hebben we in het najaar van 2020 de begane grond en wanden gezet en zijn de betonplaten voor de eerste verdieping gelegd. In de maand december namen we een maandje rust om bij te komen. Zo begonnen we in januari 2021 verwachtingsvol met de constructie van ons nieuwe huis, gewoon in de schuur van mijn schoonouders.
In februari was mijn man nietsvermoedend in de schuur bij zijn ouders aan het klussen en vond hij zijn moeder… die een zwaar hartinfarct bleek te hebben. Hij was precies op de juiste tijd, op de juiste plek, want anders had mijn schoonmoeder het niet overleefd. Eind februari en in het voorjaar van 2021 hebben we zelf de nieuwe constructie op ons huis gezet met wat hulp van mijn vader. Daarnaast hebben we in etappes het oude dak gesloopt. De weersverwachtingen waren niet al te best voor ons, want er werd veel regen verwacht. We hebben veel lekkages gehad. Maar regen is zegen… toch?
In mei zochten we mooie dakpannen uit en bouwden we gestaag verder.
In de zomer van 2021 hebben we zelf de nieuwe dakplaten op ons huis gelegd en zo een nieuw dak gecreëerd. We hebben het metselwerk uitbesteed, want dat is echt een vak apart! De rest van het oude, bestaande, dak kon toen gesloopt worden met de hulp van mijn vader en een vriend. De verwachte dakpannen werden door leveringsproblemen niet geleverd en we moesten ineens andere dakpannen uitzoeken. We vonden gelukkig een andere, zelfs mooiere dakpan. Zou het zo moeten zijn? Ik denk ik!
In het najaar van 2021 hebben we de gevels afgewerkt met keraliet. Een duurzame, onderhoudsvrije kunststof wandafwerking die op hout lijkt en… kwamen eindelijk de lange verwachte dakpannen en vonden we per geluk een fantastische aannemer die samen met manlief de dakpannen heeft gelegd in. Niet alle dakpannen waren leverbaar, dus we zijn nog in afwachting van een aantal dakpannen. Maar ons huis staat, als een huis! Wie had dat verwacht van een ICT-er en een schoonheidsspecialiste?
Afwachten
December 2021, mijn bedrijf voor de derde keer in lockdown. Hoewel dit financieel niet uitkwam ( iets met een verbouwing ofzo) , was het voor mij fysiek onverwachts juist de perfecte timing. Voor de feestdagen, net voor de kerst, voelde ik mij ineens niet goed. Ik had hartkloppingen, een hartslag van 120 in rust, had krachtverlies en tintelingen in mijn spieren, kon niets meer onthouden en was extreem moe. Ik voelde aan alles in mij dat het niet goed was. Na mijn bloedonderzoeken bleken mijn schildklierwaardes helemaal verkeerd en de reden van mijn verergerde klachten. De huisarts wist niet wat te doen en zou met de endocrinoloog overleggen. Wachten… op dit moment was ik daar juist niet zo goed in. In afwachting van het telefoontje kreeg ik binnen een uur al reactie. Ik hoefde niet naar het ziekenhuis, maar moest wel direct mijn medicatie ophogen . Door mijn trage/ niet werkende schildklier gaat alle energie naar mijn immuunsysteem en herstelcapaciteit, in plaats van naar de ander lichaamsfuncties. Dat levert in het dagelijks leven nogal wat problemen op. Het is soms heel beangstigend om afhankelijk te zijn van medicatie en sommige dagen zijn echt overleven. Afwachten of de medicatie aanslaat en ik me weer beter ga voelen.
De schoonheid van verwachtingen
We kunnen zulke mooie verwachtingen hebben van het leven, van onze vriendschappen, van onze carrière of onszelf. Sommige dingen in ons leven overkomen ons. Hoe gaan we hiermee om?
Ik heb mijn verwachtingen van mijn carrière moeten bijstellen en kan helaas minder uren werken dan ik graag zou willen. Daarnaast heb ik geleerd dat ik niet aan de verwachtingen van de ander wil en kan voldoen, met als resultaat dat ik zelfs een aantal vriendschappen verloren heb. Maar ik ben dankbaar voor alles in mijn leven, ondanks dat ik ziek ben geworden. Door mijn ziekte ben ik steeds dichterbij & vanuit mijn hart gaan leven. Ik leer steeds beter te luisteren naar mijn lichaam, ziel en geest. Ik kan steeds beter mijn grenzen aangeven en neem op tijd mijn rust. De kunst is om de schoonheid te zien van de onverwachte dingen die op ons levenspad komen, want die maken je uiteindelijk sterker en veerkrachtiger. Mijn leven is echt niet van wat ik ervan had verwacht. Soms moet je je verwachtingen bijstellen, ook al is dat niet altijd even makkelijk. Verwacht niets en waardeer alles!
Liefs van Daphne Veronique
ps Wat zijn jouw verwachtingen voor het komende jaar? Wij gaan aan de slag met de afwerking in huis en kijken wel hoe ver we komen. Het plan is er, maar we weten nooit wat voor onverwachte dingen er weer langskomen. Daarnaast hoop ik mijn boek dit jaar af te schrijven.
Lady Veroda 