Vorige weekend las ik een artikel over balans. Dat weekend (+ de halve week ervoor) was geheel uit balans door het vieren van de derde verjaardag van dochterlief (maar liefst vijf keer vanwege de maatregelen) waar ze een week van moest bijkomen, en ik ook 😉 Wat is “in balans zijn” eigenlijk? Is het belangrijk om “in balans” te zijn? Het inspireerde mij in ieder geval om er over te schrijven.
(Mooi) In en uit balans
ba·lans (de; v(m); meervoud: balansen)
1. tweearmige weegschaal
2. evenwicht: in balans zijn in evenwicht; uit zijn balans raken uit zijn evenwicht
3.(boekhouden) overzicht van bezittingen en schulden: de balans opmaken het resultaat van zijn werk berekenen (ook figuurlijk)
Balans, wat is dat eigenlijk? Volgens de Van Dale heeft het drie betekenissen (of vier, want de derde betekenis kan zowel letterlijk als figuurlijk gebruikt worden). Momenteel ben ik fysiek wat “uit balans”en krijg ik twee keer per week een vitamine B12-injectie en fysiotherapie. Naast de ziekte van Hashimoto heb ik ook de pernicieuze anemie. Ik mis het stofje ( de intrinsic factor) waardoor ik geen B12 kan opnemen. Je krijgt erg vervelende klachten als je B12 te laag is en kan zelfs blijvende schade aan je zenuwen en spieren krijgen (helaas is dit bij mij het geval). De afgelopen 3 jaar kreeg ik vitamine B12 supplementen, maar door problemen met de opname hiervan nu dus over op injecties. Het is een vervelende injectie, die pijn doet ( het voelt alsof iemand je heel langzaam opensnijd) maar ik heb het er voor over en hopelijk gaat werken en ervoor gaat zorgen dat ik fysiek weer “in balans” mag komen. Het kost alleen veel tijd om een lichaam in balans te brengen.
En over tijd gesproken… de wintertijd. Door alle ballen die ik probeer omhoog te houden (vast herkenbaar) was het mij geheel ontschoten dat de klok een uurtje terug zou gaan.
“Shit!” was het eerste wat door me heen schoot op het moment dat ik erachter kwam. En dan niet om dochterlief ( ik ken genoeg ouders waarvan de kids uit balans raken als hun ritme ineens wordt omgegooid), want daar heeft zij geen last van en pakt het nieuwe ritme gelijk op. Ik heb er wel last van. Normaal gesproken wen ik mijn lichaam in kwartiertjes ( 4 dagen voordat de tijd veranderd) met het opschuiven van mijn medicatie, zowel met de zomertijd als de wintertijd. Ik reageer erg gevoelig en raak echt “uit balans” als ik mijn medicijnen niet op een vast tijdstip inneem. Elke ochtend gaat om 7 uur de wekker, door de weeks brengt manlief zelfs een kopje thee en dan neem ik ze trouw in. Geen uitslapen voor mij (gelukkig ben ik een ochtendmens) en als ik vroeg op pad moet voor een bruidsmake-up weet ik dat ik daarvan tijd nodig heb om weer te herstellen (maar dat is het meer dan waard). Op de zondagochtend nadat de tijd een uurtje achteruit was gegaan kreeg ik hartkloppingen, was nerveus en voelde het alsof door water heen moest lopen, zo zwaar mijn spieren voelden en ik was zo moe. Dit duurde een paar dagen en toen ik weer wat meer “in balans” was werd onze dochter drie jaar. We hebben intens genoten #vierhetleven , maar vijf dagen je verjaardag vieren is echt té veel. Voor zowel haar, als voor mij. En over balans gesproken.. Ze sliep de afgelopen week enorm uit en ook wilde ze weer een middagslaapje doen. Daardoor kon ik ook weer tijd nemen voor mijzelf ( en het huishouden). We kunnen heel veel tijd besteden aan “in balans” komen, maar ik denk dat balans niet altijd het belangrijkste is. Ons leven bestaat uit allerlei momenten, een aaneenschakeling van mooie momenten, lelijke momenten, vrolijke momenten, vreselijke momenten, verdrietige momenten, inspirerende momenten en de not-so-glamourous-momenten en dát is maakt en is leven. Soms kun je juist heel tevreden zijn om even niet in balans te zijn omdat een bepaald moment of deel van je leven heel belangrijk is.
De balans opmaken
Ik ben al even bezig met het schrijven van mijn boek en eerlijk gezegd zou ik daar meer tijd voor maken, maar ik heb ook de verantwoordelijkheid voor onze peuter-puber die aandacht, liefde, zorg en sturing nodig heeft. Er gaat veel van mijn tijd en energie naar haar toe en dat is heel goed, ik ben haar moeder. Maar ik ben niet alleen moeder, maar ook een schrijver (in spé), een ondernemer, een vrouw en de vrouw van, een vriendin en een dochter. Als ik alleen maar moeder ben, zou ik uit balans raken, als ik alleen maar zou werken ook en ga zo maar door. Door de komst va het covid-19 heb ik naast mijn werk en gezin, mij sociaal een beetje geïsoleerd. Waarom? Omdat ik onder de risicogroep val en één long heb die minder goed functioneert. Maar daardoor raakte ik sociaal wat “uit balans”. lk miste echt iets. De afgelopen twee weken heb ik weer een aantal vriendinnen echt gezien en dat voelde zo fijn. De vriendin in mij kwam weer tot bloei en “in balans”.
True friends are never apart, maybe in distance,
but never in the heart.
Je kunt soms naar balans streven, maar “in balans” blijven kan eigenlijk niet. Voor je het weet gebeurt er weer wat in je leven en ben je weer uit balans. En is dat zo erg? Ik vraag mijzelf regelmatig af wat is voor mij een mooie balans is en wat kan ik doen om daar zo dicht mogelijk bij te blijven. Zo creëer ik een balans die bij mij past.
Wens je een mooi weekend!
Liefs,
Daphne Véronique
Lady Veroda 