De afgelopen maanden was het stil op mijn blog, maar ik ben weer “online”. We zitten alweer in de laatste maand van het jaar 2017. De dagen lijken korter te worden, omdat het zo vroeg donker is. Binnen maken we het gezellig met kaarsjes aan, we maken ons druk om sinterklaascadeaus, wat eten we met de kerst, hoe vieren we oud & nieuw en bedenk het zelf maar. Ik zie de december maand als een tijd van relativeren en nadenken over wat er allemaal het afgelopen jaar gebeurd is, maak graag nieuwe plannen en voornemens voor het komende jaar, geniet graag van alle glitter & glamour, maar geniet nog het meest van het samenzijn met mijn man en familie in deze tijd. Stilstaan en dankbaar terugkijken op al je zegeningen.
Beautiful Surprise
Vorig jaar had ik het voornemen “2017 wordt voor mij een jaar van minderen”. In de zin van meer rust inbouwen, meer tijd voor mezelf naast het runnen van mijn business en meer lanterfanteren ( is dit een woord?). Ook stond “mijn lichaam detoxen en goed voor jezelf zorgen” op mijn voornemen-lijstje. Niets in mijn lijf stoppen wat er niet hoort en meer bewegen. Ik was inmiddels fabulous 30 jaar oud en slikte de pil al vanaf mijn 16e levensjaar omdat ik toen erg veel last had van menstruatieklachten. Ik stopte in januari met de pil, ook omdat mijn man en ik een kinderwens hadden. Er zijn veel mensen in mijn omgeving die moeilijk zwanger kunnen worden, snap ook niet waarom mensen roepen “we nemen kinderen”. Het is en blijft een wonder. Ik dacht het duurt wel even voordat alle hormonen mijn lijf uit zijn en snel zwanger raken vast ook. In het kader goed voor je lijf zorgen starte ik wekelijks in het zwembad. Ik ben hypermobiel, er zit te veel rek in mijn spieren en pezen, dan is zwemmen prettig, omdat je in het water geen last zwaartekracht hebt en je al je spieren traint. De maand januari voelde ik me op en top. Op maandag 20 februari stond de tandarts op de agenda. De tandarts-assistente, een vriendin van mijn zus, gaf aan dat er foto’s gemaakt moesten worden en vroeg me een aantal vragen, waaronder de vraag of ik zwanger was. Ze legde uit dat er in dat geval geen foto’s gemaakt mogen worden, omdat de vrucht beschadigd kan worden. Ik vertelde dat ik wel ‘bezig’ was, maar pas net. Toch wel gênant dit te bespreken met iemand die je zus goed kent. De assistent zou met de tandarts overleggen. Hij wilde geen risico nemen en besloot geen foto’s te maken. Op de weg naar huis liet me de gedachte “zwanger zijn” niet los, het weekend ervoor had ik een bad genomen en dacht toch echt dat mijn voorgevel gegroeid was. Ik nam een ommetje en fietste langs de drogisterij. Ik kocht een zwangerschapstest, een dubbele, leek me handiger. Een half uur voordat mijn eerste klant kwam, deed ik de test. Binnen 5 minuten kleurde er twee streepjes roze, zwanger! Wauw, ik was dolgelukkig en stomverbaasd, aangezien ik net met de pil gestopt was. Ik pakte mijn telefoon en belde mijn man op. Toen hij opnam zei ik ‘Ik kom net van de tandarts en ik ben zwanger’. Mijn man was heel blij en grapte dat we dit wel konden verwachten. Toen hij thuiskwam van zijn werk hebben we nog een test gedaan en ook deze was positief. Ik bleek al zes weken zwanger te zijn. We verwachten gewoon een kindje!
Roze wolk?!
Toen ik 10 weken zwanger was kreeg ik last van mijn bekken, dit bleek bekkeninstabiliteit te zijn. Ik had veel pijn en kreeg therapie van een therapeut die zich in bekkeninstabiliteit heeft gespecialiseerd. Ook merkte ik dat mijn werk steeds pittiger werd ( fulltime in je eigen bedrijf met veel lichamelijke inspanningen). Richting de 20 weken liep ik steeds moeilijker en kreeg ik het advies te stoppen met werken, omdat er kans bestond dat ik anders helemaal niet meer kon lopen. Ik zat er toen echt even doorheen. Mijn bedrijf liep goed, had zelfs een tijdelijke klantenstop en ik vind het moeilijk om niets te doen ( vandaar ook mijn voornemen “meer lanterfanteren”). Ik heb er voor gekozen mijn klanten af te zeggen en met vervroegd zwangerschapsverlof te gaan. Dit vond ik een lastige keuze, maar hoe kan ik goed voor andere zijn als ik mijzelf vergeet? Al mijn klanten reageerde positief en hadden alle begrip. Hiervoor mijn dank, lieve dames. Eenmaal gestopt groeide mijn buik ineens, echt zwanger! Net voor de 20 weken echo kreeg ik op Hemelvaartsdag een bloeding, dat was zo spannend en besef je dat zwanger zijn veel meer is dan alleen maar een roze wolk. Tijdens de 20 weken echo kwamen we erachter dat we een meisje verwachten. Op dat moment zat ik wel op die roze wolk. In de zomermaanden hadden we een snikhete week. Ik kreeg last van mijn longen en de huisarts vermoede een klaplong. Op de spoedeisende hulp werden er longfoto’s gemaakt en bleek het een geknapt longblaasje te zijn, niets aan te doen, behalve pijnbestrijding met paracetamol, was het advies van de longarts. Ook mocht ik niet meer vliegen. Op 1 augustus werd ik 31 jaar, dit vierde ik met mijn vrienden en familie. Na het feestje kreeg ik last in mijn lies en er zat een pijnlijke bult, de huisarts vermoedde een liesbreuk en ik werd naar de radioloog gestuurd. Dit bleek gelukkig niet het geval te zijn en werd ik doorgestuurd naar de gynaecoloog. Zij stelde me gerust met het feit dat het een ophoping van bloedvaten kon zijn, doordat ik in korte tijd veel ben aangekomen en er meer druk op mijn bloedvaten was gekomen. Na de bevalling zou het vanzelf over moeten zijn. De laatste maanden werd het lichamelijk steeds zwaarder. Eind september kon ik op een gegeven moment niet meer lopen, zakte door mijn heupen heen en moest elke 2 uur een kwartier plat. Wat keek ik uit naar de bevalling. Ik wilde graag in het ziekenhuis, in bad, gaan bevallen. Leek me zo bijzonder en ontspannen. Thuis bevallen wil ik echt niet, was mijn voornemen.
Wervelwind
In de stormachtige nacht toen de klok een uur achteruit is op zondag 29 oktober 2017 onze dochter Abigaïl Rhodé geboren. Die avond voorspelde de weerman een nacht met windstoten van 110 km/u en onstuimig. Mijn man en ik grapten nog “dit zou echt zo’n nacht kunnen zijn dat ze geboren kan worden”. We gingen rond kwart voor 12 naar bed, om half 1 werd ik wakker omdat ik nodig moest plassen. Toen kreeg ik ineens buikpijn. Zou dit een wee zijn? Ik stapte mijn bed in en zei tegen mijn man dat ik dacht een wee te hebben gehad. Hij zei dat ik nog maar moest proberen te slapen. Maar dat lukte niet omdat de weeën al gauw om de minuut kwamen en ik ze moeilijk kon opvangen. Tijdens mijn zwangerschapscursus was mij verteld dat je wel 12 tot 24 uur kunt doen over een bevalling en dat je makkelijk nog een film kunt kijken, wat kunt wandelen ( overdag lijkt me) en een taart kunt bakken. Ik dacht dit gaat toch nooit lukken als je om de minuut een wee hebt. Mijn man besloot na 50 minuten toch maar om de verloskundige te bellen, die kwam er gelijk aan. Ze hielp me met een wee wegpuffen en keek vervolgens hoe ver ik was, ondertussen waren de kraamzorg en mijn moeder ook gekomen. Ik had volledige ontsluiting en kon niet meer naar t ziekenhuis omdat de persweeen eraan kwamen Op dat moment kon ik goed omschakelen en liet het over me heen komen. Ik had veel aan de gedachte “ in de pijn gaan”. Je hebt de pijn nodig om je kindje te krijgen. Na een half uurtje werd onze dochter geboren. Binnen 3 uur ben ik bevallen. Het ging allemaal zo snel, als een wervelwind. Het was een bijzondere ervaring om te mogen bevallen en dat , naast mijn man, ook mijn moeder aanwezig was. Niet dat ik daar iets van gemerkt heb, omdat ik “in mijn cocon”gegaan ben en mij alleen maar geconcentreerd heb op de bevalling.
Minder wordt meer
Dit jaar is echt “het jaar van minderen” geworden. Door mijn zwangerschap moest ik tijdelijk stoppen met mijn werk, maar hé, ik kan mijn hele leven nog werken, misschien mogen we tegen die tijd wel tot ons tachtigste werken. Ik was een enorme controlefreak, maar heb geleerd dat je niets kunt plannen, dat het leven is wat je overkomt en dat dát meestal beter is dan je ooit had durven dromen/hopen/verwachten. Ik ervaar meer rust en heb meer tijd voor mezelf gekregen. Ik ben geduldiger geworden en heb geleerd dat niets doen ook iets is en zelfs fijn is. Loslaten, “carpe diem” en “go with the flow”. Onze dochter zorgt er nu wel voor dat dingen niet altijd gaan zoals ik wil of gepland heb. Ik kijk nu per dag, plan minder en dat bevalt me eigenlijk heel goed. Voornemens en nieuwe plannen maak ik zeker weer voor het komende jaar, maar hoe ze zullen uitpakken zien we dan wel weer. Nu eerst ( meer) genieten van de decembermaand.
Liefs,
Daphne
Lady Veroda 